μια δόση χιούμορ... κάνει πάντα καλό...

ανάποδα στο χρόνο

πρωινό ξύπνημα

νύχτα

xρόνος

Από πού πάνε στον παράδεισο;

η σκέψη

Klimt
************************************************************

Εγώ τα γέννησα όλα...
Πρώτα ήταν η Σκέψη.
Μια σκέψη που λούφαζε βαθιά και τρεφόταν από φως

κι από σκιά κυρίως, αλλά δεν αρνιόταν όνειρα, μορφές, λέξεις, αγωνίες, χρώματα…
Και έλαβε το λόγο…
Πρώτα σας βεβαιώ ήταν η σκέψη, η οποία στο γιγάντωμά της δε χωρούσε πια στο νου κι έτσι εγκαταστάθηκε στο στήθος.
Εκεί τρεφόταν με χτύπους και αίμα.
Το στήθος όταν ογκώθηκε πολύ διεπίστωσε ότι υπήρχε κίνδυνος να διαρραγεί, διό και σήμανε την ώρα της γέννας.
Τώρα η Σκέψη δε μίλησε. Έδρασε.
Από τη δική της μήτρα σε διαστολή δημιουργούσε χωρίς ειρμό, χωρίς τάξη. Ήθελε μόνο, πιεζόμενη από τη διογκούμενη ανάγκη, να εκφέρει τα παιδιά της ανοίγοντας τα σπλάχνα της και μετά να τα βάλει σε τάξη...
Και πρώτα είπαμε η Σκέψη. Αυτή τώρα δε σταματάει και δε χορταίνει. Τα όριά της του χτες και του αύριο, του εδώ και του πέραν είναι ανύπαρκτα. Ορίζονται μόνο από μιαν άλλη που θα έρθει σκέψη…”

Ακριβή Παπαλεξανδράτου-Λυμπεροπούλου
‘ασώματος η κεφαλή’