τα χρώματα της μουσικής

στ' αρώματα, στα χρώματα, στις μουσικές χαρίσου...

Gil Mayers

διάθεση νεφοσκεπής

"το γελοίο και το δέος"

“Ήταν ευνοημένοι, τακτοποιημένοι μέσα στον κήπο της Εδέμ, εκείνοι όμως ήταν Θεοί, ενώ ο Θεός εξόριστος. Γιατί είχαν θεοποιήσει ο ένας τον άλλον, κι από κει τον εαυτό τους, είχαν διαλέξει το είδωλο να τους ανάβει την καρδιά με φωτιά που κατακαίει τη βάτο.

Το είδωλο του άλλου, όπως το χρειαζόταν ο άλλος. Το είδωλο του εαυτού τους που κάποτε φοβήθηκαν, ενώ τώρα το κατακτούν. Το κατακτούν, νομίζουν, ενώ τους κατακτά.

Παιδικοί και νάρκισσοι, τραυματισμένοι από στερήσεις, ζητούν άπληστα τον ερεθισμό, τον καθυσηχασμό και τη λατρεία, σε ακούραστους κύκλους. Γέρνουν σαν άνθη στα νερά της λίμνης, κοιτούν την αντανάκλαση και, μαγεμένοι, όλο γέρνουν.

Γεμίζει το σπίτι, τα δωμάτια, το βασίλειό τους από αντανακλάσεις τους. Γίνεται συνωστισμός. Κανείς θεός δεν ζούσε εκεί μέσα, εκεί κοντά, στον κήπο με τα κρίνα, με τα όμορφα φίδια, με τα παγώνια, με τα ωδικά πτηνά και με τα δέντρα μιας εκμαυλιστικής γνώσης.

Κανείς θεός για να τους ειρηνεύσει το πάθος που στην παραμικρή δυσκολία, στο ελάχιστο εμπόδιο, θα ξαναγίνει εμπάθεια.

Ζούσαν τον πιο επικίνδυνο παράδεισο, η κόλαση κρυβόταν περίτεχνα κάτω από τις ηδονές του, τις μελωδίες και τα αρώματα...”

(Μάρω Βαμβουνάκη)

πίνακας: Paul Gauguin, Nave Nave Moe

(Sacred Spring / Sweet Dreams)