αλληλεπιδράσεις

Ηχηρές σιωπές της ερήμου εισβάλουν
ακολουθώντας τους δρόμους της σελήνης.
Φεγγαραχτίδες, προσβάλουν το σκοτάδι,
ταράζουν τις στιγμές της νύχτας.
Θυμωμένος ο ζεστός άνεμος
ως καταληψίας διεκδικεί το χώρο μου, το χώρο του…
Παραμερίζει τις κουρτίνες, εισβάλει παντού,
φυλακίζει τη νύχτα, σταματάει το χρόνο, με πνίγει…

Δεν είπα ψέματα για το χρόνο,
δεν ήξερα πως μπορούσε να πάρει τη μορφή που κάθε φορά επιθυμούσε.
Όχι, δεν μου είπε ψέματα ο χρόνος.
Κάθε φορά μου φύλαγε την απάντηση που του ζητούσα
κρυμμένη στην επόμενη στροφή του.
Έτσι έμαθα να τον περιμένω και να χαίρομαι που τον εμπιστεύτηκα.

Προσπαθώ να τον αγγίξω, να τον επεξεργαστώ.
Τον ξεσκονίζω κι η σκόνη όλων εκείνων που κουβαλούσε,
κάθεται στο στήθος μου.
Σε λίγο θα πάρει τη μορφή της και κάθε κόκκος σκόνης θα γίνει λέξη.
Τον γυρίζω ανάποδα και παρατηρώ τις ραφές του…
Ήταν πάντα εκεί, κι ας μην τις έβλεπα, συνδέοντας το χτες με το αύριο.
Κρυμμένες, σαν το παρόν μου,
που πάντα κατάφερνε να χάνεται στο παρελθόν,
να πελαγοδρομεί στο μέλλον…

Θυμωμένος ο ζεστός άνεμος
αγκαλιάζει τα πάντα, με πνίγει…
Δεν χωράει άλλη σκόνη στο στήθος μου…

xιοzίλ_03.07.07